Krok 1: Zaczynam od świata, nie od pomysłu

Nie tworzę w głowie. Tworzę oczami.
Zaczyna się od momentu: kawałek drewna, cień na murze, odbicie w tafli wody.
Nie wiem, dlaczego to robię zdjęcie – po prostu coś mnie do tego pcha.

W moich zbiorach mam setki, tysiące zdjęć takich elementów.
Czekają. Niektóre przez miesiące, inne przez lata.

Krok 2: Intuicyjny wybór warstw

W pewnym momencie któreś z nich „wraca”.
Patrzę na nie i czuję, że pasuje do czegoś innego.
To jak gra skojarzeń. Nie według planu, ale według tonu, światła, faktury.

Zaczynam nakładać jedno na drugie.
W Photoshopie. Ale nie używam efektów – używam wyczucia.
Przezroczystości. Przesuwania. Kadrowania.

To przypomina bardziej komponowanie muzyki niż grafikę komputerową.

Krok 3: Eksperyment i cisza

Czasem coś zaiskrzy od razu. Czasem – trzeba zostawić i wrócić. Daję obrazowi czas na odpowiedź.

Nie zawsze wiem, co powstaje. Czasem obraz rodzi się jak sen.
Kiedy go zrozumiem – wiem, że jest gotowy.

Krok 4: Wydruk i decyzja

Jeśli obraz mnie porusza – drukuję go. W standardzie DigiGraphie by Epson, na certyfikowanym papierze. Tylko wtedy staje się pełnowartościowym dziełem – fizycznym, namacalnym, realnym z fakturą i zapachem.

Druk to ostatni etap, ale też ostateczny test: czy to, co powstało na ekranie, działa w rzeczywistości?

Krok 5: Edycja limitowana

Obraz trafia do limitowanej edycji – najczęściej 7–10 sztuk.
Każdy z numerem, certyfikatem, podpisem.
To nie produkt. To spotkanie.

Podsumowując

Od zdjęcia do obrazu.
Od impulsu do intencji.
Od światła do struktury.

Tak powstają moje fotografiki. Nie według reguł. Według wewnętrznego rytmu.